Poezi: Lulja dhe pallati, The flower and the palace

Lulja dhe pallati

Në një pallat të egër
me mure të zhubrosura
kaherë të pa vizituara
nga lashtësia të braktisura

Nuk vjen pranvera me një lule
Kështu thonë të gjithë
por çelësi i çdo gjëje
një lule mund të jetë

Aty lart mbi ca xhama të thyer
gjeta një letër,
paksa të zhytur
paksa të zhubrosur
E ç’shkruante në të
Dashuria

Dikush, dikur
Kishte dashuruar me të vërtetë
Por, tani e vërteta është larguar
më larg se dashuria
po,
Ç’duhemi të jemi
Unë dhe ti
dy individë të largtë
dy individë që dikur
duheshin
e tani dashuria
mbase pritet të ringjallet
por jo me të njëtit
e faji jetim.
Ahmet Murati
10 shkurt 2015
23:52.

 

The flower and the palace

In a wild palace
with the uneven walls
long time ago visited
since the ancient time abandoned

The spring doesn’t comes with a lone flower
So it is said by everyone
but the key of everything 
a flower could be

Over there some broken windows
I found a paper,
a little bit dirty
a little bite creased
But what was written onto it
Love

Someone, once upon a time
had really love 
But, now the truth is far away
further than the love
but,
What we would be 
Me and you 
two distant individuals
two individuals once
loved each other
and now the love
perhaps it is expected to be reincarnated
but with someone else not the same individuals
and the  fault is an orphan.

Ahmet Murati
February 10^th, 2015
23:52.