Alkimia e dashurisë
Nga Ahmet Murati
Isha i zhytur në pluhurin e vetmisë
Kur erdhe ti dhe pastrove pluhurin
me zërin tënd të butë
ti madje e hape zemrën time
Isha i zhytur në oqean
kur ti erdhe të më ndriçoje mua
thellë në oqean
sytë e tu më udhëhoqën në sipërfaqe
Pra, unë mundja të merrja frymë por e mbajta frymën
dhe ti lirove frymën me një puthje të vetme
Kur errësira mbizotëroi botën
sytë e tu ishin drita udhëzuese
pastaj i tërë ambienti
kaloi në muzg
kështu që, ç’mund të jetë kjo pos
alkimia e dashurisë
E shkruar më: Qershor 3, 2011 më 00:30
Alchemy of love
By Ahmet N Murati
I was plunged in the dust of loneliness
When you came and cleaned the dust
with your soft voice
you even opened my heart
I was sunken in the ocean
When you came to light me up
deep into the ocean
your eyes led me to the surface
So, I could breath but instead I held my breath
and you released the breathing just with a kiss
When the darkness had prevailed the world
your eyes were my guiding lights
then the entire environment
moved to the twilight
so, what can this be except
the alchemy of love.
Written on: 3 June 2011 at 00:30
Ahmet Murati 